Birçok kimse tarafından çeşitli tarifleri yapılan şiirin¸ herkes tarafından kabul edilen bir tarifi bulunmamaktadır. Bu nedenle şiir¸ tarifini yapan kimselere göre farklı bir yönüyle karşmıza çıkmaktadır. Herkesin üzerinde mutabık kalacağı bir tarif¸ şiirin kendi özünü¸ anlamını ya da varoluş nedenini ortadan kaldırmak olacaktır. Şiir dört duvarla sınırlanacak bir obje veya nesne değildir. Şiir hayaller dünyasına olduğu kadar hayal ötesine uzanan¸ akıl ve mantığın sınırlamalarına aldırmayan bir süreçtir. Şair hayallerini kullanmak suretiyle¸ aklına estiği anda kendisine özel mükemmel bir dünya kurar ve oradan seslenir¸ kendisine hayranlıkla bakan insanlara. Olmazları olur¸ düşünülemezleri düşünülür hale getirir. Şair¸ bakan değil¸ baktığını gören¸ hem de başkalarının göremediklerini gören kimsedir. Bütün bunları yaparken kelimelerin sihrinden yararlanır. Az söz ile çok şey anlatır. Farklı şekilde anlatır. Bu ve benzeri nedenlerden dolayı şiir¸ tüm insanlık tarihi boyunca edebiyatın en önemli ve vazgeçilmez kısmı olmuştur.