Bu çalışma, Osmanlı ordusunun sefer sırasında (gidiş ve dönüş ile birliklerin
toparlanması ve kışlak dâhil) ülke içinde geçilen güzergâhlarda halk ve
çevreyle yaşadığı ilişki biçimleri üzerine odaklanmaktadır. Ana inceleme alanı
ise ordunun sefer esnasında geçtiği yollar ve konakladığı menzillerde halka
ve çevreye zarar verip vermediği, eğer zarar vermişse bunun düzeyi ve
yönetimin bu durumu engellemeye yönelik çabalarıdır. Bunun yanında ordu
ve halk arasında yaşanan ticaret, halkın davalarını ordu divanına taşıması,
sefer sırasında halktan istenen yardımlar, ordunun menzil bölgelerindeki
asayişe yönelik katkısı, askerlerin sefer güzergâhı boyunca tabiatla yaşadığı
mücadele gibi başka bazı konular da incelenmiştir.
Bir cümleyle bu eser; ordu, çevre ve halkın sefer sırasındaki etkileşim
durumunu, bu etkileşimin ortaya çıkardığı anlamı, devletin bu etkileşimi
yönlendirmek için aldığı tedbirleri ve bu tedbirler bağlamında konuya
yaklaşımının altında yatan zihniyeti tespite yönelik atılmış bir adımdır.