Osmanlı döneminde şairlerin hayat hikayelerini ve eserlerinden örnekleri veren otuzun üzerinde şu'ara tezkiresi yazılmıştır. Farklı sistemlerle ve özelliklerle yazılan bu tezkirelerden birisi de Enderunlu Mehmed Akif'in Mir'at-ı Şi'r adını taşıyan ve 18. Yüzyılda yazılan tezkiresidir. Bu tezkirenin en önemli özelliği sadece müellifin yaşadığı dönemde Enderûn'da bulunan şairleri konu edinmesidir. Akif, bu şairlerin çoğuyla bizzat tanışmış, görüşmüş, onların sohbetlerinde bulunmuştur. Eserin adı olan Mir'at-ı Şi'r ebced hesabıyla eserin yazıldığı tarih olan 1211 (1796) senesini vermektedir.

Bir mukaddime ve beş bölümden oluşan bu tezkirede şairler enderûnda bulundukları yerler yani koğuşlar esas alınarak anlatılmıştır. Eserde, enderundaki dört koğuştan Hane-i Hassa'da Arif, Yaver, Nazîf, Rif'at, Naşid, Ra'ik; Hazîne-i Hümayûn'da Şakir, İbadî, Nedîm, Ferîd, Nasfet, Fazıl, Es'ad, Reşîd; Kîlar-ı Hassa'da Hamid, Fennî, Vasıf, Feyzî, Arif-i Diğer, Ra'if, Hamid-i Diğer ve Seferli Koğuşu'nda Rasih ve Kamil olmak üzere 23 şairin biyografisi verilmiştir. Eserin sonunda müellif kendi hayat hikayesini vermiş ve şiirlerinden örnekler de sunmuştur. Müellif de enderûnda yetiştiği için böylece tezkiredeki şair sayısı müellifin kendisiyle beraber 24 olmaktadır. Mir'at'ı Şi'r'in dört nüshası tespit edilmiş ve metin bu nüshalara dayanılarak verilmiştir. Bu tezkire emsalleri arasında dilinin ve üslubunun ağırlığı ile dikkatleri çekmektedir.